در آزمایش‌های انجام‌شده، این فنچ‌ها حتی به تغییرات عروضی در زبان، بیش از انسان‌ها حساس بودند.

یافته‌های دانشمندان هلندی نشان می‌دهد قدمت ویژگی‌های عروضی صداهای آوایی می‌تواند پیش از تکامل خود زبان ساختاربندی‌شده بوده باشد. در این مطالعه، پرندگان به گونه‌ای آموزش داده شدند که به الگوهای هجاهای کلام انسانی که از طریق بلندگویی بر بالای قفس‌شان پخش می‌شد، پاسخ دهند.

بر اساس نوع صدا، پرندگان باید به کلید خاصی نوک می‌زدند یا این که هیچ کاری نمی‌کردند. جایزه پاسخ درست، غذا بود؛ در حالی که واکنش نادرست به 15 ثانیه تاریکی منجر می‌شد. دو توالی مختلف از چهار هجای طبیعی توسط بلندگوی زن و مرد ادا می‌شد. همچنین الگوهای گاهگاهی کلام انسان با تغییردادن زیر و بمی، بلندی و میزان طول هجا برای تاکید بر اولین و آخرین هجا در هر گروه اضافه شدند.

بر اساس یافته‌های دانشمندان دانشگاه لایدن هلند، فنچ‌های مزبور نه تنها الگوهای در حال تغییر را تشخیص دادند بلکه آنچه را که یاد گرفته بودند، به توالی‌های شامل هجاهای جدید اعمال کردند.

این نتایج نشان می‌دهد حساسیت به سرنخ‌های عروضی نه تنها با مالکیت زبانی مرتبط نیست بلکه ممکن است پیش از تکامل زبان رخ داده باشد.

جزئیات این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شد.